نه تنها ناامید وصل یارم دورم از دل هم

زبس حرمان نصیبم پیش من لیلی ست محمل هم

حضور عافیت از فکر خویشم برنمی آرد

درین بحر جنون آشوب گردابست ساحل هم

بهار عشق گلگلشت به خون غلتیدنی دارد

شهادت گر نباشد می توان گردید بسمل هم

چه لازم تهمت آلود حنای بیغمی بودن

اگر مطلوب آرام است دارد پای درگل هم

مباد افسردنی دامان جولان طلب گیرد

درتن وادی بیا منشین که در راه است منزل هم

خوشت باد ای تمنا بسمل پرواز بیرنگی

ا گر همت پر افشانست مشکل نیست مشکل هم

غبار غیر رنگی بود ازگلزار یکتایی

ز حیرتگاه حق بیرون نبردم راه باطل هم

نگه را ربط عینک مانع جولان نمی باشد

گذ شتن گر بود منظور مهمیزی ست حامل هم

ز بی آرامی ساز نفس آواز می آید

که جای یکنفس راحت ندارد گوشهٔ دل هم

من و آن مطلب نایاب کز جوش تقاضایش

خروشی می گشاید لب که آگه نیست سایل هم

ترحم نیست غافل بیدل از یاد شهید من

ز جوهر در عرض خفته ست اینجا تیغ قاتل هم